Jestem psychoterapeutką, pracuję w nurcie Gestalt. Ukończyłam resocjalizację na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach oraz Instytut Integralnej Psychoterapii Gestalt w Krakowie, uzyskując certyfikat nr 167/2017. Posiadam również certyfikat The European Association for Gestalt Therapy (EAGT) oraz dyplom ukończenia Szkoły Terapii Rodzin Gestalt Instytutu Kairos.

Należę do Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Gestalt oraz zagranicznej organizacji psychoterapeutycznej – European Association for Gestalt Therapy.

Pracuję od 2016 roku, z rodzinami od 2022 roku.

Prowadzę psychoterapię indywidualną osób dorosłych, związków oraz terapię rodzin w ujęciu Gestalt. Współprowadzę też treningi psychoterapeutyczne we współpracy z Instytutem Rozwoju Osobistego i Psychoterapii Aplica.

Swoją pracę poddaję stałej superwizji u certyfikowanych superwizorów związanych z Instytutem Integralnej Psychoterapii Gestalt w Krakowie.

Swoją pracę rozumiem jako udzielanie wsparcia osobom, które z różnych powodów, w różnych obszarach i w różnych okresach życia go nie otrzymały. Towarzyszę i pomagam Pacjentom uporać się z traumatycznymi wspomnieniami z przeszłości, które rujnują życie i uniemożliwiają osiągnięcie wewnętrznego spokoju i dobrostanu. Pomagam osobom w poprawianiu jakości ich życia, uwalnianiu się od blokad, traum z dzieciństwa, by stały się bardziej możliwe do zniesienia. Pokazuję, jak radzić sobie z bieżącymi sprawami, które rujnują możliwość odczuwania przyjemności, miłości i satysfakcji. Uważam, że do tej pracy potrzebna jest nie tylko sama empatia, lecz także empatyczna odpowiedź, czyli rodzaj terapeutycznej obecności, która pomoże osobie znaleźć i wybrać nowy, lepszy kierunek życia.

„Niedokończone sytuacje z przeszłości, którym towarzyszą niewyrażone uczucia nigdy nie doświadczone w pełni ani nie uwolnione (…) zakłócają naszą skoncentrowaną na teraźniejszości świadomość i autentyczny kontakt z Drugim” (Hefferline i Goodman).

Uważam, że sytuacje, o których wspominają Hefferline i Goodman, stają źródłem naszego cierpienia, jakim mogą być nasze lęki, niepokój, nieufność, poczucie samotności, izolacji, nieadekwatności, bycia niewystarczającym, nie spełniającym czyichś oczekiwań, czy nawet niezasługującym na miłość. Zamiast przeżywania świata w harmonii z nim, zaczynamy go przeżywać w sposób opresyjny, agresywny, kompulsywny; ryzykujemy utratę i zranienie siebie w zachowaniach autodestrukcyjnych. Popadamy w depresję, złość i destrukcję. W moim rozumieniu dzieje się tak dlatego, bo nasze istnienia rodzą się w kontakcie z Drugim. Potrzebujemy być i stawać się w obecności drugiego człowieka, doświadczając wsparcia, miłości i akceptacji. W kontakcie z Drugim rośniemy i stwarzamy siebie, ale Drugi może też być źródłem naszego cierpienia.

Pracując z parami, gdzie w polu zainteresowania jest sama relacja, biorę również pod uwagę to, z jakich domów wychodzimy, co ze sobą wnosimy w nowy związek. Jesteśmy delegatami różnych światów, wartości, idei, czasami pozytywnych, czasami negatywnych, ale na pewno różnych. Pogodzić te światy, jednocześnie tworząc zupełnie nowy, jest często niełatwym zadaniem. Czasami potrzebne jest nam wsparcie, zwłaszcza, gdy dom rodzinny, który wg Winnicotta jest „naszym punktem wyjścia” nie stanowi dla nas pozytywnego wzorca.

W rodzinach „możemy oddychać tak, jak pozwalają nam nasze rodziny” (G.Salonia). Czasami mamy przestrzeń i możemy łapać oddech swobodnie, zdarza się jednak, że musimy się skulić, wstrzymać oddech lub oddychać w rytmie, który jest nam narzucony. W terapii rodzin pomagam stworzyć takie możliwości, by każdy z członków rodziny mógł oddychać w swoim rytmie, czerpiąc z zasobów tkwiących w całym systemie.

Na człowieka patrzę nie tylko z perspektywy jego indywidualności, relacji czy kontekstu rodzinnego. Uważam, że zadaniem terapeuty jest wspieranie Pacjenta również w rozróżnianiu tego, co pochodzi z jego wnętrza, a co z konkretnych sytuacji społecznych i kulturowych. Społeczeństwo, zmieniające się wzorce, ideały, presja bycia widocznym w mediach społecznościowych, często nie wspierają rozwoju osoby, którą naprawdę jesteśmy. Stajemy się tym, co jest pożądane, określamy siebie pod presją innych, krzywimy i naginamy swoje kręgosłupy. I cierpimy społecznie, całościowo i totalnie. Cierpi nasza tożsamość, nasze self.

„Aby zrozumieć osobę, parę czy rodzinę, pierwszym krokiem jest poznanie jej w kontekście społeczeństwa, w którym żyje i którego jest zmienną zależną”. To słowa Giovanniego Salonii, osoby, która wywarła wpływ na moje rozumienie bycia terapeutą. Gestalt jest dla mnie obecnością, akceptacją i wsparciem tego, co jest teraz, by osoba mogła odnaleźć siebie i życie, które chce prowadzić.